God aanbidden, waarom zou ik?

Wat is dat met die christenen die roepen dat aanbidding alleen God toekomt? Je bepaalt toch zeker zelf wel wie je bewondert, waardeert en vereert? Je kunt toch net zo goed een artiest of voetballer aanbidden? Daar komt nog eens bij dat niemand ooit God heeft gezien en dan is het best lastig om Hem eer te bewijzen, praat je dan niet gewoon een beetje in de lucht? En nu we het daar toch over hebben, wie zegt dat God zit te wachten op aanbidding van mensen?

Gewoon verhalen

Ik moet toegeven dat ik voorheen ook geen idee had wat het betekende om God te aanbidden, ondanks dat ik opgegroeid ben in een christelijk gezin. Uiteraard kende ik wel de verhalen uit de Bijbel waarin mensen zich voor God op de grond wierpen en de Wijzen uit het Oosten die voor het kindje Jezus knielden. Maar die voorbeelden hadden geen praktische impact op mijn eigen leven. Ze zetten me niet aan om te onderzoeken waarom het aanbidden van God een belangrijke levenshouding is. Het waren verhalen, meer niet.

Wat is belangrijk

Inmiddels heb ik ervaren dat God aanbidden (Hem eren voor wie Hij is) de focus verlegt, namelijk van mijzelf naar Hem. Als dat gebeurt, krijgt alles om je heen een andere betekenis, er vindt als het ware een verschuiving plaats. Het leven draait niet langer meer om mij, maar om God en Zijn schepping, Zijn plan met de aarde en de mensen.

Het leven draait niet langer meer om mij, maar om God en Zijn schepping, Zijn plan met de aarde en de mensen.

Ja natuurlijk, we kunnen van alles en nog wat verzinnen om als belangrijk te labelen, bijvoorbeeld onze studie, werk, geld, relatie of sportvereniging. Maar in het licht van onze gezondheid en welzijn bijvoorbeeld zijn die dingen ineens helemaal niet meer zo belangrijk. Je ziet dat gebeuren bij mensen die iets ergs meemaken; niets is meer belangrijk in het licht van hetgeen hen overkomen is. In zulke situaties komen we er achter dat alles vergankelijk en kwetsbaar is en ons afgenomen kan worden. Dat zet je wereld op zijn kop en dus alles in een ander perspectief.

Verleggen van focus

Zo gaat dat ook met het aanbidden van God. We verleggen de focus van ons eigen wereldje met onze eigen problemen naar een groot en almachtig God die het hele universum in Zijn hand houdt en het verleden, heden en de toekomst kent. Persoonlijk denk ik dat daarin de kern van aanbidding is te vinden: focus. Zijn we op onszelf gericht, op het leven hier op aarde of op God, die alles en iedereen geschapen heeft en dus eigenlijk de enige is die alle eer toekomt?

Waar leven in zit

We kunnen ervoor kiezen om mensen te aanbidden, maar vroeg of laat stelt dat teleur. We kunnen ervoor kiezen dingen te aanbidden, of dat nu Nextflix of een voetbal is, maar vroeg of laat ontdekken we dat het dode dingen zijn. Als we echter God de eer gaan geven die Hij verdient, ontdekken we dat daar leven in zit!

God heeft onze aanbidding niet nodig om Zich beter te voelen, maar wij hebben het wel nodig om anders naar Hem, naar ons leven en onze omgeving te kunnen kijken.

Ik zou zeggen, probeer het eens. Buig je knieën voor God en roep Hem aan. Zeg het: ‘Ik eer U, ik waardeer U, U bent het waard om aanbeden te worden.’ Moet je eens kijken wat er dan gaat gebeuren. God heeft onze aanbidding niet nodig om Zich beter te voelen, maar wij hebben het wel nodig om anders naar Hem, naar ons leven en onze omgeving te kunnen kijken.

Doorpraten? Neem gerust contact met ons op. Nieuwsgierig waarom veel christenen juist nú Jezus Overwinnaar zingen, lees het hier.