Klimaatstress of -verwondering
Ik ben opgegroeid in een tijd waarin iedereen zeer begaan was met het milieu. En daarmee bedoel ik niet het maatschappelijke, culturele of religieuze milieu waarin we opgroeiden, maar de biologische leefomgeving.
We werden in die tijd in ons kleine kikkerlandje langzaam maar zeker milieubewuster. Met andere woorden, we dachten steeds meer na over onze handel en wandel. Scheiden van afval en recyclen van materialen, zijn inmiddels de normaalste zaak van de wereld geworden.
Bewustwording
Ik herinner me niet meer of mensen stress kregen toen deze dingen werden geïntroduceerd in het leven. Die aandacht voor het milieu voelde goed, omdat je een steentje bij ging dragen aan een betere leefomgeving voor onszelf en ons nageslacht. Als christen vond ik die bewustwording heel mooi passen bij de opdracht die de mens heeft gekregen om voor de aarde te zorgen en te heersen over de dieren. Een taak die de mens helaas lang niet altijd goed heeft uitgevoerd, dat geef ik toe.
Natuurorganisaties
Inmiddels zijn we een aantal decennia verder en met het milieu gaat het, dankzij veel natuurorganisaties, steeds beter als je het vergelijkt met eerder. Onze rivieren en sloten zijn schoner en gezonder geworden. Uitlaatgassen worden continu gemonitord en normen bijgesteld. Zat je vroeger nog op je fietsje te hoesten en proesten bij een stoplicht waar veel auto’s hun motor stationair lieten draaien, merk je daar tegenwoordig weinig of niets meer van. Dat we hier een enorme verbeterslag hebben gemaakt, blijkt als je in verre landen aan het verkeer deelneemt.
Van schuld krijgen mensen stress, schaamte en angsten en dat is nooit goed voor onze gezondheid.
Klimaatcrisis
Erg veel tijd om trots op onszelf te zijn kregen we niet, want een nieuw fenomeen werd massaal aangekondigd: de klimaatcrisis. Niet te geloven wat er al gezegd en geschreven is over een woord dat een paar jaar geleden nog niet eens bestond. In het kort komt het erop neer dat geconstateerd is dat er meer stortregens, zwaardere stormen of juist lange droge en hete perioden plaatsvinden. En wiens schuld is dit? De mens.
Stress, schaamte en angsten
Van schuld krijgen mensen stress, schaamte en angsten en dat is nooit goed voor onze gezondheid. Kunnen wij in Nederland het klimaat beïnvloeden? Persoonlijk denk ik van niet. In die zin is het beter om je geen stress en schuld aan te laten praten. Als christen durf ik dat zo stellig te zeggen. Ik geloof dat God een belofte heeft gemaakt die ons vrijwaart van angst voor klimaatveranderingen, nu en in de toekomst. Een belofte die ons overigens niet ontslaat van de taak om voor een gezond leefmilieu te zorgen.
God heeft een belofte gemaakt die ons vrijwaart van angst voor klimaatveranderingen, nu en in de toekomst.
Die belofte waar ik als christen in geloof, luidt als volgt: Zolang de aarde blijft bestaan, zullen zaaitijd en oogsttijd, koude en warmte, winter en zomer, dag en nacht niet ophouden. Nogmaals, dit is geen vrijbrief om dus maar te doen en laten wat we willen op deze aarde, maar het zet mij als christen wel vrij van angstige gedachten voor de toekomst. God heeft de aarde gegeven om op te leven en om ervoor te zorgen. Het is een voorrecht om dat in alle dankbaarheid te mogen doen!
Doorpraten? Dat kan met één van onze e-coaches. Wil je graag meer lezen over God? Vraag dan gratis een (Nieuw Testament) Bijbel aan (verzending alleen binnen Nederland).
Dit artikel is geschreven door Marja Verschoor-Meijers.