Welkom uit het onmogelijke

Als iemand achterin de dertig loopt en geen kinderen heeft, dan weet je: dat is een ding. Daar is in elk geval veel over nagedacht. Diegene heeft besloten dat het niet meer hoeft, niet nodig is, niet past – of diegene probeert het al jaren, maar het lukt niet.

Mocht je iemand tegenkomen van achterin de dertig zonder kinderen – wees een beetje aardig. Diegene heeft veel gepiekerd de afgelopen jaren. Waarschijnlijk ook veel gehuild.

Handicap

Ik was zo iemand. Er zijn in mijn volwassenen leven geen jaren geweest waarin ik zoveel gehuild heb als de laatste paar. En de mensen waren aardig. Ik herinner me geen botteriken of onnozelaars. Ik werd er, denk ik, ook wat aardiger van. Ik ben onze kinderloosheid gaan zien als een handicap. Het is een fundamentele beperking en het verschil met een been of arm missen, lijkt me theoretisch. Toen dat tot me doordrong, besefte ik ook dat iedereen gehandicapt is. We dragen allemaal onze beperkingen met ons mee. We hinken en stotteren ons dit leven door.

Petieterig

En toen was daar dat tweede streepje op die test. De stapel tests die we hadden, was al weggegooid. Het kon toch niet, hadden de artsen gezegd. Lammen kunnen niet lopen. Blinden kunnen niet zien. Wij zouden geen kinderen krijgen. Het was een petieterig streepje. Soms dienen wonderen zich nogal petieterig aan. Wat doet denken aan iets met een stal en een kribbe.

Meer waargebeurde verhalen lezen? Lees ze hier.

Ik heb er niet eerder over durven schrijven, omdat we zo bang waren dat het ons zou ontvallen. Het was alsof dat tweede streepje een taboe doorbrak. Alsof er een Schelfzee spleet. Alsof er een lamme ging lopen. Dat kan niet goed gaan, dachten we steeds. Dit kon niet, was toch zo gezegd. Dit lag in het gebied van het onmogelijke. Daar komen mensen niet. Dat is verboden gebied.

Maar soms komen mensen daar wel. Ik hoor momenteel een twee maanden oude gezonde zoon keihard blèren.

Het mogelijke is ook mooi

Hallo spoor van het koninkrijk, heb ik zojuist letterlijk tegen hem gezegd. Hallo lieve zoon, welkom uit het onmogelijke. Het was een lange reis, maar hier ben je dan. Het mogelijke is ook mooi. Laten we er samen een tijdje van genieten.

[Dit verhaal is eerder geplaatst in het Nederlands Dagblad]

Wel of geen zwangerschap is vaak een heftig en emotioneel onderwerp, misschien juist wel als je een “succesverhaal” leest, al ging er bij Reinier en zijn vrouw een lange, zware weg aan vooraf. Wil jij jouw verhaal delen, of gewoon iets kwijt of vragen, neem dan gerust en in vertrouwen contact met ons op.