Waarom schrijf je nooit meer een brief?

Goeie vraag. Het is wel wáár, dat we zelden of nooit meer brieven schrijven. Als ik het inschat, stuur ik gemiddeld nog een keer per week een brief, en dat is dan meestal naar een of andere officiële instantie: een document dat formeel getekend moet zijn. O ja, we moeten nog ergens postzegels hebben… ik zal het straks aan m’n vrouw navragen. Nog maar tien of vijftien jaar geleden gingen er stapels post de deur uit, aan het eind van iedere dag.

Dit is de eenentwintigste eeuw. Dit zijin digitale tijden. De communicatie loopt via het internet. De tijd ligt al lang achter ons dat de enige die z’n meel iedere ochtend checkte de molenaar was. Nu mailen we allemaal – nou ja, misschien zelfs dat niet eens meer, want een sms of whatsappje is nog wel zo makkelijk.

Cultuurpessimist?

Zo’n whatsapp kost niks, kun je zo eventjes (ff) doen. Maar het IS ook bijna niks. Je zegt er nauwelijks wat in. En dat is toch wel jammer: op de een of andere manier hebben we elkaar blijkbaar niet zoveel meer te zeggen. Of ben ik nu teveel een cultuurpessimist?

Onlangs zijn wij verhuisd, en er moest een deel van de zakelijke archieven naar de papiervernietiger. Daarbij hebben we ook vele honderden liefdesbrieven gevoegd, die mijn lief en ik meer dan veertig jaar geleden aan elkaar hebben geschreven, en die ergens in een doos onder in een boekenkast stonden. We wilden niet graag dat (zoals vrienden van ons is overkomen) onze kinderen of kleinkinderen er postbode mee zouden gaan spelen.

Una Lettera Per Lei

In Florence, tegenover de Galleria dell’ Academia, trof ik onlangs in een oud boekhandeltje de brochure aan Una Lettera Per Lei (‘Een Brief voor Jou’), die al sinds meer dan een halve eeuw in vele talen overal in de wereld wordt verkocht. Deze ‘brief’ is dan de bijbel, de boodschap van God aan mensen. Een unieke brief. Maar als je precies kijkt, zie je dat het eigenlijk een bibliotheek is van 66 boeken, allemaal ‘brieven’ waarin God zijn liefde verklaart. En dan hebben we het nog niet eens over de mensenwereld: zeven miljard aardbewoners, elk van hen een beeld van God! Evenzoveel liefdesbrieven van Godswege: dat zijn er heel wat meer dan het aantal mails dat je elke ochtend in je inbox vindt.

Allemaal brieven, met allemaal die ene boodschap: ik ben je God, en ik hou van jou!

Whatsappje aan God

Misschien eens een briefje terug sturen? Een teken van leven? Desnoods stuur je een whatsappje aan God terug – maar als Hij je zo bombardeert met liefdesbrieven, is het dan geen idee om eens wat van je te laten horen?

PS1: ff serieus, heb je al wel eens zo’n brief van de Eeuwige gekregen?
PS2: En hoe zou je nu écht een ‘brief’ aan God terug kunnen sturen?