Als we de dingen verkloten

Geloven in de constante goedheid van mensen – daar is toch wel wat moed voor nodig, met een blik op huidige gesteldheid van de wereld. De band Imagine Dragons bevrijdt mij uit deze waan. Ze zingen over iets slechts in ieder mens. Met het nummer ‘Demons’.

Don’t get too close
It’s dark inside
It’s where my demons hide

Het woord wat ik verder niet meer zal noemen

Ah, je denkt vast, daar komt weer zo’n christen, die mij gaat overtuigen van mijn slechtheid en verdorvenheid. Of van dat typisch Bijbelse woord: zonde. Nee, ik ben niet van plan om dat te gaan doen. Het is ook niet nodig, want het is helemaal niet typisch christelijk om de slechtheid van mensen aan te tonen. Kijk naar het journaal, luister naar zo’n nummer of kijk kritisch naar je eigen leven.

Voor mij verwijst het woord ‘zonde’, wat ik verder niet zal noemen, meer naar de ‘menselijke neiging om dingen te verkloten’ (met dank aan Francis Spufford voor deze fantastische term, verder in dit blog omgedoopt in MNODTV).

Dingen verkloten

Want vroeg of laat lopen we tegen het feit aan dat we dingen verkloten. Alsof er ‘demons’ in ons zitten. Een relatie die stuk loopt, je carrière die in het slop raakt, kinderen die foute keuzes maken, familiebanden die op barsten staan, een verslaving die voor de lol is begonnen en waarvan je op een dag ontdekt dat je niet meer zonder kunt. En zo kunnen we nog wel even doorgaan…

‘Waar we de grens ook trekken tussen goed en kwaad, tussen wat aanvaardbaar is en wat niet, tussen lief en wreed, tussen schoon en vies, we zullen altijd voor beide kanten blijven kiezen, ondanks onszelf.’
– Francis Spufford in zijn boek ‘Dit is geen verdediging!’ –

Het irritante stemmetje

We zijn immers mens. Dingen gaan mis. We maken verkeerde keuzes. Zo zitten we in elkaar. Dat is realiteit en daarvan kunnen we niet altijd de ander de schuld geven, zoals we wel eens doen. Het is moeilijk om dat te accepteren. En op het moment dat er zo’n irritant en zeurderig stemmetje door je hoofd begint te zingen, zoek je afleiding. Je speelt FIFA op je Xbox. Je koopt de nieuwste iPhone. Je knalt de muziek aan. Je kijkt Netflix. Of je gaat de rest van de avond doelloos op Facebook hangen en via Twitter je ongenuanceerde mening verkondigen.

‘There is a crack in everything.’

We kunnen niet anders erkennen, samen met Leonard Cohen, ‘that there is a crack in everything.’ Het laat ons een wereld zien vol barsten, scheuren, onvolmaaktheden en imperfecties.

Hoe ga jij om met deze barsten in het leven?

Op een dag beseffen we dat we het hebben verkloot. We raken in een crisis. We zoeken naar grond onder de voeten. We hebben geen houvast meer. We willen het verleden uitgummen. Maar het is onmogelijk. We willen ontsnappen uit de misere, maar hoe?

Dat vragen de Imagine Dragons zich ook af. Zij erkennen hun MNODTV, bij hen genaamd ‘demons’, maar weten er geen raad mee.

Your eyes, they shine so bright
I want to save their light
I can’t escape this now
Unless you show me how
– Imagine Dragons in: Demons –

Dwars door de barsten schijnt Gods licht

Dan denk ik aan Jezus. Die 2000 jaar geleden midden in de Joodse cultuur stond. Hij zag mensen ploeteren, zwoegen en zweten. Veel van hen deden hun best of werden opgejaagd om zo goed mogelijk te leven. Goed bedoeld, maar de uitwerking was ondraaglijk. Ze gingen onder het juk om perfect te zijn en zich aan alle (spel)regels houden. Het was een zware last. En dan spreekt Jezus de legendarische woorden:

‘Kom naar mij, jullie die vermoeid zijn en onder lasten gebukt gaan, dan zal ik jullie rust geven.’
Matteüs, biograaf en vriend van Jezus, 11 vers 28

God zegt niet dat hij je problemen even oplost. Je relatie met je vriend(in) is nog steeds kapot. Je carrière blijft geflopt en de familie staat misschien nog steeds op het punt om uit elkaar te klappen. De barsten blijven. ‘That is where the light comes in’.

Dwars door de barsten van mijn leven is God bij mij naar binnen gekomen.

PS. Meer ontdekken over God, Jezus en jezelf? Neem hier contact met ons op, of volg de online cursus WaaromJezus?.