Onze Kerst? Mediator gezocht!

Met z’n allen aan tafel. Als gezin, of als familie. Het ideaalplaatje van Kerst. Goed eten. Kaarsen aan, terwijl het buiten donker en koud is. Gezellig.

Helaas is het niet altijd de realiteit. Vaak zelfs niet.

‘Steeds meer mensen verbreken contact met familie’, las ik deze week. Als we de NOS mogen geloven, wordt Kerst voor veel mensen allesbehalve gezellig. Wat een getal. Veertig (!) procent. En dan gaat het ook nog niet eens om een gemiste oud-oom of achterneef of een van je zwagers die zich altijd al vreemd gedraagt. ‘Het gaat vooral om ruzies tussen broers en zussen, of ouders en hun kinderen.’ Om veel Nederlandse Kersttafels staat een lege stoel. Of meer. Om te huilen.

Hollywood kan ons nog meer vertellen – De Kerstdagen zijn voor veel Nederlanders gewoon Klotedagen, waarin we de druk van de kerstkaarten kunnen voelen. Vrolijke Feestdagen! ‘Man, je zou eens moeten weten wat er in onze familie speelt. Ik ben blij als die dagen voorbij zijn. Net als Oud en Nieuw trouwens.’

‘En nou lost God of Jezus dat zeker op?’

Je leest dit op IkzoekGod.nl. En ik kan me voorstellen dat je denkt: ‘O ja, typisch zo’n christelijk feel-good-verhaal. We hebben een probleem, dit keer een familieprobleem, en nu kan alleen God of Jezus dit oplossen. Als ik in hem ga geloven enzo. Of als ik me bekeer. Of als mijn hele familie zich bekeert (wat toch niet gaat gebeuren).’

Nee. Laat ik je uit die droom helpen. God lost niks op. Hij grijpt niet direct in, als een soort Bert van Leeuwen met zijn Familiediner. God werkt anders. Hij werkt niet direct, maar indirect. God is een God van de achtergrond. Hij is niet Bert van Leeuwen, hij stuurt mensen als Bert van Leeuwen. En misschien zien we dan iets van God zelf in die mensen, in die mediators.

Familieruzies zijn zo oud als de weg naar…

…Jeruzalem. In de Bijbel, in Israël, dat het volk van God wordt genoemd, waren die familieruzies er ook al. Ze kenden het vijfde gebod dat ze ooit hadden gekregen, ook al indirect: via Mozes van God zelf. ‘Eer je vader en moeder, dan zul je lang leven.’ Maar in de praktijk kwam daar, net als in Nederland, vaak maar weinig van terecht.

Tegen het zere been van God. Hij vindt gezonde families belangrijk. Het eerste deel van de Bijbel – het Oude Testament – eindigt daar ook mee. God laat daar een van zijn profeten of mediators tegen Israël zeggen:

‘De Heer zegt ook: “Jullie mogen niet vergeten wat mijn dienaar Mozes jullie geleerd heeft. Houd je aan de wetten en regels die ik gegeven heb. De dag waarop ik kom, zal verschrikkelijk zijn. Maar eerst zal ik de profeet Elia naar jullie sturen. Elia zal ervoor zorgen dat ouders vrede sluiten met hun kinderen, en dat kinderen vrede sluiten met hun ouders. Want als dat niet zou gebeuren, zou ik jullie land moeten vernietigen.”‘ [Maleachi 4 vers 4-6]

Vraag & Antwoord

1. Hoezo zou God ‘het land [Israël] moeten vernietigen’?

Israël moet zich klaarmaken voor de komst van God. De Joden moeten voorkomen dat de komst van de Heer niet wordt gemist. Dat ze worden afgeleid en verblind door ruzies in de familie. Ze zijn het volk van God. Israël is, sinds God met Abraham op mweg ging, het voorbeeld voor alle landen op aarde. Als ze niet naar God luisteren, hoe kan het volk van God dan nog een voorbeeld voor anderen zijn? Dan kan het net zo goed worden vernietigd…

Vandaar dat ze zich aan de wetten en regels moeten houden.

God schiet zijn volk te hulp door de profeet Elia te sturen.

2. Wie is die Elia waar Maleachi het over heeft?

Johannes de Doper (aldus Jezus). Johannes is de laatste profeet van het Oude Testament. Hij kondigt als laatste in de rij profeten de komst van God aan. Je leest dat bijvoorbeeld hier. Net als Maleachi roept Johannes de Joden op zich klaar te maken (vers 4), en kromme ‘paden recht te maken’.

3. ‘De dag waarop ik kom,’ lees ik. Welke dag? En wie komt er dan?

God zelf. Op de dag dat hij in deze wereld kwam. Dat vieren gelovigen met Kerst.

Maar ook hier: indirect. God komt zelf, maar indirect. In ieder geval voor je gevoel. Want er is een gewoon Joods jongetje geboren. En 30 jaar later verscheen hij als gewone man in het openbaar. Hij had een een gewone Joodse naam. Jezus (Joshua in het Hebreeuws). Jezus is God incognito. Maar God zegt bij Jezus’ doop: ‘Dit is hem. Dit is mijn zoon van wie ik hou en geniet (vers 22).’

Lost dit verhaal mijn familieruzie op?

God gaf Israël een mediator: Johannes de Doper. Als voorbereiding op de komst van God.

Misschien dat Johannes de Doper ook voor ons een mediator kan zijn. Want met Johannes komt er een heel verhaal mee. Het verhaal van een God die optrekt met zijn volk, dat hardleerse volk trouw blijft, en het zelf komt redden, zodat de Joden en ieder ander die Jezus als messias/Christus/koning heeft, tot aan de dag van vandaag een voorbeeld is voor alle mensen die dit verhaal nog niet kennen.

Ik denk dat deze God ons hoop en kracht geeft.

God geeft hoop. Hij is er. Hij wil en zoekt het beste. Israël was koppig, wij zijn dat vaak net zo goed. Maar God niet. Hij is gekomen. Ondanks Israël. Ondanks ons. En voor ons.

God geeft kracht. Om je eigen plek in je familieruzie te bepalen. Om langs je eigen belang en misschien wel recht heen te kijken. Ik bedoel: als dit mooie verhaal waar is, als God echt om deze wereld en dus ook ook om onze families geeft, hoe zou je dan anders kunnen opstellen in je familieruzie dan je misschien tot nog toe hebt gedaan?

Meer weten over deze mediator? Volg dan de online cursus WaaromJezus?.