Morgen zal het vrede zijn?

Zojuist heb ik een aantal vreselijke foto’s gezien van Syrische vluchtelingen. Ik word er moedeloos van. Ik zie de wanhoop in de ogen staan van kleine kinderen. Ik hoor regeringsleiders praten over deze mensen in termen van gelukszoekers. Ondertussen voel ik mij machteloos en schiet het lied ‘Speeltuin’ van Marco Borsato door mijn gedachten.

Als een gebed

‘Morgen zal het vrééééééééééde zijn. Zal de zon je strelen. Dan zal de wereld weer een speeltuin zijn. En kun je rustig spelen.’ 40.000 mensen in een volgepakte Kuip zingen dit verlangen uit als een gebed. We weten allemaal dat het niet zo zal zijn. Morgen wordt het geen vrede. En volgend jaar ook niet. Dus Marco, droom lekker verder met die zogenaamde vrede van je.

En toch…

Voor mij is dit lied een gebed. Bij dit lied ervaar ik dat er meer is dan ik kan zien. Ik moet denken aan een passage uit de Bijbel. Een vriend van Jezus krijgt een vergezicht te zien, een openbaring van de toekomst. Een hoopvolle toekomst.

‘Ik zag een stad die bij God vandaan komt. Ik hoorde een luide stem, die zei: ‘Nu is God zelf op aarde. Vanaf nu zal hij bij de mensen wonen. […] Hij zal al hun tranen drogen. Niemand zal meer sterven, en er zal geen verdriet en geen pijn meer zijn. Want alles van vroeger is verdwenen.’
[De Bijbel, Openbaring 21 vers 1 tot 4]

Meewerken aan die toekomst

Een toekomst zonder oorlog. Wie wil dat niet? Ik heb geen flauw idee hoe dat er allemaal precies uit gaat zien. Maar dit vergezicht heb ik nodig. Om hoop te houden in deze wereld. Om zelf de komst van die toekomst te bespoedigen. En daarom blijf ik bidden, verlangen en goeddoen. Want om nou alleen te gaan zingen…

Morgen zal het vrede zijn.

PS. Wil je ontdekken wie die God is, en hoe je hem kunt leren kennen? Doe dan eens onze online Waarom Jezus?-cursus.