‘Liefdevol zijn? Ik ben zo boos!’

‘De liefde laat zich niet boos maken,’ staat in de vorige blog. Daarmee haalde ik Paulus aan. Liefde lijkt volgens hem niet samen te gaan met boosheid of woede.

Klopt dat? Hoe zit dat dan? Wat bedoelt Paulus? Ik bedoel, als het waar is dat Paulus bij zijn beschrijving van de liefde aan Jezus zelf dacht, dan is het toch raar dat Jezus op een dag echt boos is. Als Jezus de belichaming van Gods liefde is, is het dan niet vreemd dat Jezus zich wél boos laat maken?

Vlak voor het Joodse Paasfeest ging Jezus naar Jeruzalem. In de tempel zag hij handelaars die geld wisselden en mensen die koeien, schapen en duiven verkochten.

Toen maakte Jezus van een stuk touw een zweep, en daarmee begon hij iedereen weg te jagen. Alle koeien en schapen jaagde hij de tempel uit. Hij gooide de tafels van de handelaars omver, zodat al het geld op de grond viel. En hij riep tegen de duivenverkopers: ‘Weg met die duiven! Jullie maken een markt van het huis van mijn Vader!’

De leerlingen herinnerden zich wat er in de heilige boeken staat: «Mijn liefde voor uw tempel is groot, ik kan aan niets anders denken.» Ze begrepen dat die woorden over Jezus gingen. [De Bijbel, Het evangelie volgens Johannes 2:13-17]

Onze woede en onze liefde (een eerste gedachte)

Iedereen begrijpt, denk ik, al vrij snel dat je niet meteen liefdeloos bent als je boos bent. Als ik boos op mijn vrouw of kinderen ben, wil dat natuurlijk niet zeggen dat ik niet meer van hen houd. Sterker nog. Vaak komt onze boosheid juist voort uit onze liefde voor de ander. Ik bedoel, waarom zou je boos op iemand worden als je je niet op een of andere manier met de ander voelt verbonden?

Woede komt altijd voort uit liefde voor iemand anders. Of voor iets anders. Hoe gekker je op je auto bent, hoe bozer je bent als iemand er een deuk inrijdt. Hou je van tuinieren, dan baal je meer van onkruid dan iemand die weinig om zijn tuin geeft. Ik hou van voetbal, ik ben dus boos op mezelf (nou ja, in ieder geval kritisch) als ik matig heb gefloten, of als mijn cluppie Ajax door een gebrek aan inzet en mentaliteit verliest. We zijn vaak (sneller) boos op personen of dingen als ons hart sneller klopt voor die personen of dingen.

Zo is het ook met Jezus. Hij hield van de tempel in Jeruzalem; hij noemt dat gebouw het huis van zijn vader. Ook houdt hij van de heilige boeken, het Oude Testament, het eerste deel van de Bijbel die we nu kennen. Daarin waarschuwden de oude profeten Israël er al voor om van de tempel geen commerciële handel te maken – er viel namelijk flink te verdienen aan al die dieren die je moest kopen om ze even later te offeren. Ook geldwisselen was – toen al – lucratieve business. Lekker cashen in de naam en in het huis van God. Wat wil je nog meer? Jezus wordt laaiend.

Onze woede en onze liefde (een tweede gedachte)

Boosheid is een emotie, er is niks mee. Opgepotte of ingehouden woede maakt ongezond. Het is een uitlaapklep geeft voor gekwetste liefde, is het een godsgeschenk. Stoom afblazen, we hebben het zo nodig.

We kunnen alleen zo boos zijn of zo boos blijven, dat het onze liefde voor de ander en/of voor onszelf en/of voor God wegneemt. Soms kort, soms jarenlang. Dan zie je die ander (weer), en je voelt de boosheid in je opkomen. Je longen zuigen zich vol met negatieve lucht, en de spanning op de borst neemt toe.

Ik denk dat Paulus dat bedoelt als hij zegt: ‘De liefde laat zich niet boos maken.’ Je kunt dan wel boos zijn, misschien wel ont-zet-tend boos, maar het gaat niet ten koste van de liefde (voor iets of de ander). Echte liefde blijft altijd sterker dan de grootste woede.

En dat zie ik bij Jezus terug. Hij is ont-zet-tend boos. Hij slaat er niet te zuinig op los met een zweep. Hij zet de tafels niet netjes opzij, hij smijt ze omver. Maar in zijn woede blijft hij liefdevol beheerst. Hij is niet razend. Dat zie je terug in wat hij zegt. Jezus blijft nadenkers. Hij schreeuwt niet iets als: ‘Stelletje *******, jullie kunnen allemaal de ******* krijgen met je hypocriete gedrag!’

Ik vind dat zo knap. Echt boos zijn, maar wel je hoofd erbij houden. ‘Weg met die duiven, Jullie maken een markt van het huis van mijn Vader.’

Ben jij boos?

Ben jij boos? Op iemand van wie je eigenlijk zielsveel houdt? Maar is je woede zo groot dat je liefde voor hem, voor haar en/of voor jezelf gewoon geen ruimte meer krijgt. Word je door je boosheid beheerst? Is de uitspraak van Paulus ‘Laat de zon niet ondergaan over je boosheid’ (Efeziërs 4:26) wel mooi gezegd, maar totaal geen werkelijkheid voor je?

Ben je misschien boos op God? Op de God die jij vroeger over je heen hebt gekregen? Op de kerk en wat die jou heeft aangedaan? Op gelovigen die je in het verleden pijn hebben gedaan? Kan een God die liefde is, er bij jou totaal niet meer in?

Overweeg dan om hier eens aan de bel te trekken, al was het alleen maar om eens even goed stoom af te blazen.