Het evangelie (volgens Martijn)

‘God, waarom?’ Dit is mijn vraag, die regelmatig bij me naar boven komt als ik het nieuws kijk. Als er weer een vliegtuig is neergestort. Als er weer mensen als beesten zijn afgeslacht door IS. Als er weer duizenden mensen sterven door een orkaan, tsunami of aardbeving. Maar ook als ik van dichtbij hoor over een moeder van drie jonge kinderen die sterft aan kanker. Of over een kindje wat op een onbewaakt ogenblik in het water valt en verdrinkt. Als God zowel goed als machtig is, waarom laat hij al dit lijden dan toe? Waarom grijpt hij niet in?

Een Duits verhaal

Het is een vraag van alle tijden. Vooral ook na de tweede wereldoorlog veroorzaakte deze vraag bij velen een geloofscrisis. Meer dan 6 miljoen Joden werden vermoord. Waar was God? Waarom liet hij dit onvoorstelbaar lijden toe? Een voorganger ergens in naoorlogs Duitsland wilde zijn door schuldgevoelens en trauma’s verscheurde kerkgemeenschap helpen en vertelde hen een (zelfverzonnen) verhaal.

EEN VERHAAL VAN EEN DUITSE DOMINEE

Aan het einde der tijden verzamelt de hele mensheid zich voor de troon van God voor het laatste oordeel. Velen kijken angstig naar het heldere licht wat Gods troon omringt, maar er zijn ook groepen mensen die hardop met elkaar discussiëren en totaal niet onder de indruk lijken van de plek waar ze zijn.

‘Hoe kan God over ons oordelen? Wat begrijpt hij nu van ons lijden?,’ roept een bejaarde Joodse vrouw. Ze houdt haar armen omhoog en laat de littekens zien van de martelingen in een Nazi concentratie kamp. Vol woede ontbloot een Afrikaanse jongen z’n nek om de verschrikkelijke tekenen van ophanging te laten zien. ‘Ik ben gelyncht alleen omdat ik zwart ben. Ze hebben ons laten stikken in slavenschepen. We werden gescheiden van onze geliefden, we moesten werken als beesten, tot de dood ons bevrijdde…’

Overal wordt nu geschreeuw van verontwaardiging gehoord. Waarom liet God dit alles toe? Terwijl hij het maar makkelijk had in de hemel, daar waar geen tranen, angst, honger of haat aanwezig is. Kan God zich eigenlijk wel voorstellen wat de mens moest doormaken hier op aarde?

Dan wandelen een paar leiders uit de menigte naar voren. Zij zijn degenen die het meeste geleden hebben van allemaal, en zij zullen spreken namens de rest van de mensheid. Samen lopen ze naar de troon toe, vragen God van z’n troon af te komen en beginnen een rechtszaak met God als beklaagde. God wordt de misdaad van de schepping van de aarde ten laste gelegd; een schepping waar zoveel kwaad en lijden aanwezig is. Hij wordt vrijwel onmiddellijk schuldig bevonden, en vervolgens spreekt een van de leiders het volgende oordeel uit: ‘Deze misdaad is zo ernstig dat we de meest zware straf moeten opleggen. Hierbij veroordelen we God tot het leven als mens hier op aarde. Maar omdat God God is, zal hij geen gebruik kunnen maken van z’n goddelijke eigenschappen. Hij zal in totale obscuriteit geboren worden, met een eenvoudig meisje als moeder. Er zal z’n leven lang een schaamte rond z’n geboorte hangen wegens vermeend overspel. Hij zal als Jood moeten leven in een Joden-hatende wereld. Hij zal weten wat het betekent om te worstelen en te falen. Niemand om hem heen zal begrijpen wat hij doet en aan het einde van z’n leven zal alles wat hem lief is, kapot gemaakt worden. Hij zal door zijn beste vrienden verraden en in de steek gelaten worden. En tenslotte zal hij, volkomen alleen, op de meest pijnlijke en vernederende manier geëxecuteerd worden.’

Terwijl elk onderdeel van het oordeel wordt uitgesproken, zwelt het geluid van onrustig gefluister en kreten van ontzetting aan, en tenslotte valt er een diepe stilte over de menigte. Zij die het aandurfden God te veroordelen buigen hun hoofd in schaamte. Overal vallen mensen op hun knieën en huilen ze.

De littekens van Jezus zeggen alles.

God van compassie

Als ik het lijden zie in de wereld, ver weg en dicht bij, is dit ongelofelijk goed nieuws voor mij: de God die zich in Jezus aan ons heeft geopenbaard is niet een God die afstandelijk en onbewogen neerkijkt op onze door pijn verscheurde wereld. Hij is een God van compassie, wat letterlijk betekent dat hij een mee-lijdende God is. God koos ervoor zelf onze gebroken wereld binnen te gaan en in de persoon van Jezus een mens te worden als wij. Hij weet wat het is om verraden en in de steek gelaten te worden. Bespot en gemarteld te worden. Letterlijk doodsbang te zijn. Jezus heeft meer geleden dan wij ooit zullen lijden. En ook nu lijdt met ons mee en is juist daar waar we het meest lijden.

Medicijn in plaats van antwoord

Dit besef werkt meer genezend dan een antwoord op al onze vragen. En bovendien: op een dag zal ons lijden voltooid verleden tijd zijn. De Bijbel geeft ons een tipje van de sluier over de fantastische toekomst die ons te wachten staat:
‘Ik hoorde een luide stem uit de troon zeggen: ‘Gods huis staat nu bij de mensen. Hij zal bij hen wonen. Zij zullen zijn volk zijn en hijzelf zal bij hen zijn. Hij zal alle tranen van hun ogen afwissen en er zal geen dood meer zijn. Van verdriet, rouw en pijn zal geen sprake meer zijn. Dat hoorde allemaal bij de oude wereld en die is voorgoed voorbij.”

Hij die op de troon zat, zei: “Ik maak alles nieuw.”” (De Bijbel, Openbaring 21:3-5).

Als dat geen goed nieuws is, weet ik het ook niet meer.

Meer over Gods goede nieuws te weten komen? Houd deze site in de gaten voor persoonlijke versies van onze andere bloggers. Direct meer weten over het goede nieuws, kijk dan eens hier.