Het evangelie (volgens Leenard)

[Dit is deel 2 in de serie ‘Het evangelie volgens…’ Deel 1, het evangelie volgens Martijn, is hier te lezen.]

Soms is leven gewoon een gevecht met jezelf. Het is vallen en opstaan. Op donderdag zat ik bij een gesprek tussen een jongere en zijn mentor. Op de vraag van zijn mentor ‘Wat heb je afgelopen periode het meeste geleerd?’, antwoorde hij: ‘Dat ik moet praten over mijn problemen. Maar dat kon ik niet met mijn vrienden en ouders. Nu kan ik eindelijk tegen Leenard mijn verhaal kwijt, want hij is geïnteresseerd in mij’.

Wow! Ik dacht dat mijn dag niet meer stuk zou kunnen. Of toch wel? Dezelfde avond nog werd ik geconfronteerd met mijn angsten en gevoel van afwijzing. Dat deed pijn. Al het mooie was als sneeuw voor de zon verdwenen.

De strijd

En daar zat ik dan vrijdagavond in de kroeg. Ik groet bekenden en plof neer op de bank. Bestel samen met een vriend een biertje. En daar zitten we dan. Ik ben uitgeput. De struggle in mijzelf lijk ik te verliezen. Ik dreig op te geven. Het proces om mijzelf te accepteren met mijn mooie en vooral minder mooie kanten is heftig en intensief. Er zitten diveres barsten in mijn bestaan en die probeer ik te repareren.

Waar ik dat jarenlang zelf probeerde te doen, krijg ik tegenwoordig hulp. Maar vandaag ben ik moe. Moe van het vechten, bewijzen, praten en ontmaskeren van leugens in mijn leven. De tranen staan in mijn ogen terwijl ik het hem vertel. ‘Het is gewoon niet eerlijk’, verzucht ik. Hij kijkt alleen maar. Knikt en zegt dat het oké is.

Je hoort het al, mijn (goede) vrijdag was niet zo fijn. Maar tegelijkertijd is het bij uitstek een dag die gaat over angst, verlatenheid en wanhoop. Goede Vrijdag is voor mij een confrontatie van het leven in de shit.

Gerepareerd

Maar dit is niet het einde van het verhaal. Gisteren las ik onderstaande woorden. Ook was ik aanwezig bij een avondwake. Beide keren hoorde ik een verhaal van hoop.

‘Wat ik wil, wat ik nodig heb, is de belofte dat dingen gerepareerd kunnen worden.

Gerepareerd is niet hetzelfde als nooit kapot geweest. Er wordt ons niet beloofd dat het zal zijn alsof de slechte dingen nooit zijn gebeurd. Het verhaal van je leven zal het verhaal blijven van je leven, voorgoed. Het zal de kronkels en de verdraaiingen en de ontsierde hoekjes houden die je eraan hebt gegeven.

God kan ze niet wegnemen, anders zou je leven je leven niet meer zijn. Jij zou niet jij zijn, en de wereld zou niet de wereld zijn. Hij kan alleen de schuld en de angst van ons wegnemen – van ons overnemen, zodat we bevrijd worden om het opnieuw te proberen en opnieuw te falen, maar dan beter.’

– Francis Spufford in zijn boek ‘Dit is geen verdediging!’ – 

‘Kom maar,’ zegt Jezus. ‘Gooi alle shit maar op mij. Ik snap je. Ik begrijp je. Ik ben erbij. Ik huil met je mee. Vertel het maar. Ik schrik er niet van. Ik wil jou verdriet serieus nemen. Want ik weet er écht alles van. Ik kan het aan.’

Wat heeft Pasen mij anno 2015 te zeggen?

Wat een eeuwenoud paasverhaal mij anno 2015 te zeggen heeft? Dat is dit: er is hoop in de duisternis. Als ik het niet meer zie zitten, vertwijfeld ben, mijn moed ben kwijt geraakt, de strijd dreig op te geven en de tranen in mijn ogen staan, dan hoor ik in de verte deze belofte klinken:

‘Wees niet bang Leenard, er kan meer worden gerepareerd dan je denkt.’

Dus ga ik verder.
Val ik.
Vier ik.
Huil ik.
Vraag ik.
Lach ik.
Worstel ik.
En sta ik weer op.

Want hoe harder ik moet knokken, des te mooier de overwinning.
Hoe groter de strijd, hoe groter de triomf.