De toespraak van De Ene

Hij was geen graag geziene gast op feestjes en partijen. Met zijn moralistische praatjes jaagde hij menig politici tegen zich in het harnas. Hoe hij in Straatsburg terecht komt? De Ene heeft zo zijn ingangen.

Terwijl regeringsleiders oeverloos discussiëren over het feit of ze bootvluchtelingen moeten redden, gaat plotseling de deur open. De discussie verstomt onmiddellijk. Ergens klinkt applaus. Gejoel. Maar er is vooral cynisme. ‘Oh, daar heb je hem ook weer’, zie je de meeste denken. Onverstoord loopt hij verder en zonder verdere uitnodiging gaat De Ene achter de microfoon staan. Hij kucht. Iemand mompelt iets te hard, ‘De Ene zal ons wel weer duidelijk maken wie onze naaste is.’ Hij had niet dichter bij de waarheid kunnen zitten.

‘Dus jullie willen weten wie je naaste is?

Laat ik jullie een verhaal vertellen. Op een dag vertrekt er vanuit Libië een schip met 350 vluchtelingen richting Europa. Helaas zal het Europa nooit bereiken. Het zinkt en alle opvarenden verdrinken.

De Europese Unie hoort dit en last onmiddellijk een vergadering in. Deze drama’s moeten gestopt worden! Tijdens de spoedbijeenkomst wordt besloten om de bootvluchtelingen te helpen. De controle aan de grenzen van Europa moet verscherpt worden. Zo komen steeds minder mensen hun geluk in Europa zoeken. Waarom we ze niet redden? Dat zal een aanzuigende werking hebben, wordt gezegd. Dan komen er nog meer. Hoe gaan we dat betalen? Komt onze welvaart dan niet in gevaar? Enkele weken later wordt de geldpers aangezet. Hoppa, 1,14 biljoen erbij. Niet om bootvluchtelingen te redden, maar om de economie te laten groeien en banen te creëren.

En dan Nederland. Ja, meneer Rutte, ik richt het woord speciaal tot u. Uw partijgenoot bedacht een plan om alle grenzen te sluiten. Maar stel je voor… Per ongeluk komt er toch iemand in Nederland terecht. Wat fijn dat ú alvast vooruit denkt. Hoe moeten we dan met hem of haar omgaan? En wanneer we ze niet kunnen terugsturen, moeten we hen dan bed, bad en brood geven? Terechte vraag. Maar terwijl u hier elf dagen over vergaderde, vonden meer dan duizend mensen hun waterloo op de Middellandse Zee.

Ook Italië hoort het nieuws over deze bootvluchtelingen. Ze konden deze boot helaas niet meer redden. Maar het was de welbekende druppel. Onmiddellijk besluiten ze reddingsoperatie Mare Nostrum op te starten. Er wordt 9,5 miljoen geïnvesteerd om mensen te redden van een zekere verdrinkingsdood. Vanwege financiële problemen en het achterwege blijvende geld van de Europese Unie, moet Italië deze reddingsactie helaas stopzetten.

Beste leiders van Europa, wie van deze drie is een naaste geweest voor deze bootvluchtelingen?’

Voorzichtig wordt er geklapt. Er klinkt boe-geroep. Maar De Ene is nog niet klaar. Hij pakt een stuk karton en met een zwarte watervaste stift begint hij te schrijven.

Als De Ene klaar is, legt hij de stift weg. De rust is weer teruggekeerd. Regeringsleiders houden hun adem in. Je kunt een speld horen vallen. De Ene draait het bordje om. En iedereen leest de legendarische woorden:

Je suis Jésus. Je suis a refugee.

Vertwijfeld kijkt iedereen elkaar aan. De boodschap is duidelijk. Ze weten wat ze te doen staat. Het zal nog een lange vergadering worden in Straatsburg. En of er een oplossing komt? Wie het weet mag het zeggen.

Meer weten over wat Jezus dacht en deed, 2000 jaar geleden? En hoe er in zijn tijd tegen hem werd aangekeken? Doe dan eens de online cursus StartersBijbel.