De (on)maakbaarheid van een moestuin

Toen we drie jaar geleden naar Duitsland verhuisden en daarmee van een flat terecht kwamen in een huis met tuin, greep ik de mogelijkheid om een moestuin te starten met beide handen aan. Wat is er nou leuker dan je eigen groente verbouwen en eten?

Het eerste jaar hadden we een leuke oogst en vorig jaar hebben we wekenlang alleen groente uit eigen tuin gegeten (en fruit overigens, we hebben ook rode bessen, aardbeien, frambozen, bramen en een boomgaard met appels, peren en pruimen). Maar dit jaar is het een drama.

Akelig kaal en leeg

Ik had alles goed gedaan: de moestuin goed omgespit voor de winter, compost van eigen maak toegevoegd, zaailingen binnen gekweekt, buiten gezaaid zodra het kon…maar de oogst tot nu toe is nihil. Waar we vorig jaar om deze tijd al radijsjes hadden, veel sla en de eerste bonen,  oogt de moestuin nu akelig kaal en leeg.

Het probleem? De slechte lente. Net als in Nederland is het hier een zeer koude en natte lente geweest. Met Pasen hadden we nog sneeuw en eind mei was er nog nachtvorst. De temperaturen kwamen veelal niet boven de 10 graden uit. En eind mei heeft het hier zo verschrikkelijk geregend dat veel dorpen en steden om ons heen overstroomd zijn.

Mijn moestuin is letterlijk verdronken. En wat het water overleefde, werd opgegeten door de naaktslakken die met al die regen een paradijs hadden. Een paar bonenplantjes staan er nog, degenen die groot genoeg waren om alles te doorstaan.

Beperkte maakbaarheid

Het deed me realiseren dat we niet alles in ons leven kunnen beïnvloeden, dat er dingen zijn die gebeuren waar we niets aan kunnen doen. Dat is een boodschap die strijdig is met de maakbaarheid die onze cultuur promoot. Het lijkt soms alsof je alles kunt ‘maken’: schoonheid, rijkdom, carrière, geluk.

Maar dan komt er zo’n lente en dan realiseer je je weer dat maakbaarheid relatief is en beperkt. Er zijn dingen in dit leven die we niet kunnen beïnvloeden. Het weer. Gezondheid. Wat anderen ons aandoen. Dat boezemt soms angst in voor de dingen die kunnen gebeuren, de dingen die we om ons heen zien gebeuren.

Niet bang voor dingen die ik niet kan beïnvloeden

Wat ben ik dan blij dat ik erop kan vertrouwen dat God altijd bij me is, me nooit meer te verdragen geeft dan ik aan kan en ik nooit bang hoef te zijn voor die dingen die ik niet kan beïnvloeden. Zoals de Bijbel het zo prachtig zegt:

Want zelfs al ga ik door een dal van diepe duisternis, ik vrees geen kwaad want U bent bij mij! (Psalm 23 vers 4)

Ben jij wel eens bang voor de dingen die kunnen gebeuren en die je niet kunt beïnvloeden? Hoe ga jij hiermee om?