Scherven en goudlijm

Ik sprak haar gisteren. Ze is een kennis of een vriendin. Bij sommige mensen weet je niet zo goed waar ze horen. Ik ken haar nog niet zo lang en zie haar niet vaak, maar wanneer we elkaar zien, kunnen we gelijk de diepte in. Ik vroeg haar: ‘Hoe gaat het?’ (Altijd een lekkere openingszin en maar kijken hoe het vandaar verder gaat.) Zij: ‘Het gaat…’ ‘Niet zo goed dus,’ antwoordde ik haar. ‘Ik kan het zien aan je ogen. Ik heb ze veel stralender gezien.’

Relatie

Ze begon te vertellen over haar relatie die na twee jaar uit was gegaan. Onbegrip, vragen, tranen, twijfel, toekomst over de kop, verdriet, afscheid nemen van mensen die al als familie voelden. Haar verdriet raakte me. Haar verlangen, haar toekomst dat als een mooie porseleinen vaas met een harde klap op de grond was gevallen. In scherven. Kapot.

Goudlijm

Het deed me denken aan een oude Japanse kunststroming: kintsugi (video). Hierin worden gebroken, kostbare porseleinen vazen weer hersteld met een lijm waaraan goudstof werd toegevoegd. Niet onzichtbaar, maar juist opvallend. Want iedereen mag de barst zien. Juist dat goud maakt het gebrokene nog mooier. Gebroken zijn we allemaal. Ergens. Ooit. We hebben allemaal hetzelfde, universele, verlangen naar liefde. Dat er iemand is die van ons houdt, die ons ziet, die ons waardeert, bij wie we mogen zijn. Door onze ouders, door een partner, door onze vrienden.

Scherven en schapen

Gelukkig gebeurt dat vaak. Maar helaas gebeurt dat ook vaak genoeg niet. Dan zijn we als een vaas die valt en in stukken breekt. Ook Jezus zag dat toen hij op aarde rond liep. Een van zijn vrienden heeft het zo opgeschreven.

‘Jezus vertelde overal het goede nieuws over de nieuwe wereld. En hij maakte iedereen beter die ziek was of pijn had. Toen Jezus al die mensen zag, kreeg hij medelijden met hen. Hij dacht: die mensen hebben het moeilijk. Niemand helpt hen. Ze lijken op schapen zonder herder.’
[Evangelie van Matteüs, hoofdstuk 9]

Geluk

Wat een geluk als de scherven van je leven weer gelijmd worden. Niet met gewone lijm. Alsof je moet doen dat er niets aan de hand is, maar met goudlijm. Zo word je mooier, ondanks – of juist dankzij – je scherven. Wat een geluk als jij weet hoe je goudlijm kan gebruiken. Om de scherven van de mensen om je heen voorzichtig op te rapen en te lijmen. Wat een geluk als we steeds meer goudlijm om ons heen zien. In onszelf en bij anderen. Want dat is wat we zijn: als kostbare porseleinen vazen, die het waard zijn om gelijmd te worden. Uniek. Met een eigen verhaal.

Inspiratie

Achteraf zei ze: ‘Sorry dat ik gelijk al mijn shit eruit gooide. Volgende keer hoor ik graag hoe het met jou gaat.’ Van mij hoefde ze geen sorry te zeggen. Voor mij is ze juist een inspiratie geweest. Als iemand die haar scherven laat zien en weet dat ze anderen nodig heeft om weer gelijmd te worden. Met goudlijm.

Voel jij je gebroken? Of ben je geraakt door deze blog? Neem gerust contact met ons op. Je kunt je ook meteen aanmelden voor onze Waarom Jezus?-cursus